Στον τομέα της γενοκτονολογίας ο Lemkin είναι Υπερδομή γιατί είναι ο πρώτος που σκέφτεται το Όλον. Βλέπει ότι η Γενοκτονία ανήκει στο λεξιλόγιο της Ανθρωπότητας κι όχι των Κοινωνιών. Όσο πιο πολύ διαβάζετε το Έργο του, τόσο περισσότερο βλέπετε ότι είναι Ανώμαλο. Όταν το διαβάσει μια Υπερδομή θα πει: γιατί δεν το έκαναν άλλοι; Και η Υπερδομή θα Αποφασίσει να Συνεχίσει το Έργο του, όσο φυσικό ή αφύσικο είναι.

Οι Άνθρωποι θα γεννηθούν μετά τις Υπερδόμές γιατί θα καταλάβουν ότι στην πραγματικότητα αυτοί είναι οι πρώτες Υπερδομές. Μερικοί. Οι Χαμαιλέοντες.

Ο Μαθητής δεν μπορεί να γεννηθεί πριν το Δάσκαλο. Γιατί πρέπει πρώτα να εμφανιστεί ο Δάσκαλος για να καταλάβει ο Μαθητής ότι είναι Μαθητής, ενώ ο Δάσκαλος διδάσκει σε όλους.

Το Τεχνητό είναι αρκετά Φυσικό. Το Φυσικό είναι αρκετά Τεχνητό. Μετατρέπονται σε Παρουσία/Απουσία.

Οι Επιπτώσεις από μία Σκέψη μπορεί να είναι Τεράστιες ενώ εμείς θεωρούμε απλώς ότι είναι μία Σκέψη. Στην Εκθετική Σκέψη είναι Δύσκολο να δούμε τις Επεκτάσεις.

Το Ανθρώπινο είναι περισσότερο Τεχνητό παρά Φυσικό. Το πρώτο Τεχνητό πράγμα που είδε η Φύση είναι η Ανθρωπότητα.

Σε ένα πρώτο επίπεδο το Πλαίσιο είναι Εμπόδιο και σε ένα δεύτερο είναι Συνεργάτης γιατί σας βοηθά να βρείτε τη Δομή.

Υπάρχουν Άνθρωποι που μας μοιάζουν επειδή εμείς νομίζουμε ότι μας μοιάζουν αφού δεν ξέρουμε να βλέπουμε τις Διαφορές.

Υπάρχουν κάποιοι που η Φυσιολογική τους Ζωή είναι μόνο Βαθιά.

Πόση ώρα μπορείς να μείνεις Βαθιά; Πώς βλέπεις τα πράγματα από κάτω; Πώς τα βλέπεις σε Σχέση με την Επιφάνεια;

Σε μια Παρτίδα σκάκι η Υπερδομή είναι η Παρτίδα γιατί είναι όλη η Ιστορία κι έχει Σχέση και με το Χρόνο.

Η Επανάληψη του Δύσκολου σκοτώνει τη Δυσκολία, όχι στο Αντικείμενο, αλλά στο Υπεραντικείμενο. Δηλαδή αν χρησιμοποιώ Πολύπλοκα Αντικείμενα για να φτιάξω το Υπερκείμενο, τότε το Υπερκείμενο είναι Απλό, εώς Απλοικό. (Δομή, Υποδομή, Υπερδομή)

Η Επιφάνεια είναι σαν την τρικυμία. Εάν πάτε Βαθιά όλα Σταθεροποιούνται και δεν έχετε τα Προβλήματα της Επιφάνειας (πχ Καθημερινότητα)

Το Ίχνος που αφήνει η Βαθύτητα φαίνεται και στην Επιφάνεια.

Η Βαθύτητα έχει δύο σκέλη: ένα της Έρευνας του Αντικειμένου κι ένα του Ερευνητή.

Η Βαθύτητα δεν θα εξετάσει μόνο το πρόβλημα, αλλά και πως βλέπετε το πρόβλημα. Η πρώτη Βαθύτητα που κάνετε είναι Εσωτερική.

Εάν Σκεφτόμαστε πολύ λίγο την Κίνηση που θα κάνουμε, καταλήγουμε να κάνουμε πολλές φορές την ίδια Κίνηση.

Η Βαθύτητα μας λέει ότι για να το Εξετάσεις από πριν πρέπει να πας πιο Βαθιά ώστε να Ανέβεις πιο πάνω.

Όταν κόβεις είσαι της Ανάλυσης. Όταν ράβεις είσαι της Σύνθεσης.

Οποιοδήποτε μονοπάτι και να πάρετε που πηγαίνει από το Α στο Β, πάντοτε θα υπάρχει Συντομότερο. Άρα, δεν υπάρχει Απόσταση.

Πολλές φορές Επαναλαμβάνουμε το ίδιο Λάθος επειδή είχαμε διαγράψει από τη Μνήμη ότι το κάναμε και παλιότερα κι ελπίζουμε ότι δεν θα το επαναλάβουμε κιόλας. Πάντοτε λοιπόν σβήνουμε με μολύβι το Λάθος μας, κι όχι με γόμα.