Αν η Υπέρβαση γίνεται χωρίς Όρια διότι υπάρχει Ταύτιση Στόχου τότε το Όραμα της Αρμονίας είναι Εφικτό για την Ψυχή που θέλει Αναβαθμισμένη Ζωή.

Όποιο και να είναι το Πεδίο Δράσης πρέπει να είσαι στο επίπεδο για να αναμετρηθείς όχι μόνο με τους Αντίπαλους αλλά και με τις Συνθήκες που αλλάζουν συνεχώς ενώ ο Στόχος σου παραμένει ο ίδιος.

Κάθε Πρόβλημα εντάσσεται σ’ ένα γενικό Πλαίσιο Επίλυσης κι εκεί βρίσκεται και η Λύση απλώς πρέπει να Συνδεθεί έτσι ώστε να υπάρχει το μονοπάτι που λειτουργεί καταλυτικά.

Η ικανότητα της Μετατροπής δεν είναι μόνο συμβολική γιατί δεν είναι στοιχείο Προσαρμοστικότητας αλλά Πλαστικότητας Εγκεφάλου που βρίσκει νέες Λύσεις με νέα δεδομένα που μπορούμε να Διαχειριστούμε αν έχουμε Στρατηγική Σκέψη για να πάμε πιο πέρα από τα Συμβατικά Όρια.

Η Ουσία δεν έχει ανάγκη την Εξουσία για να εκφράσει την Ελευθερία.

Αν δεν περάσεις στην Αντεπίθεση όταν υπάρχει αντιπαράθεση να θυμάσαι ότι η Άμυνα κρατά μέχρι να γονατίσεις γιατί δεν μπορεί να αποτελεί Τελικό στάδιο. Έτσι πριν αρχίσεις την Άμυνα μάθε για τις τεχνικές της Αντεπίθεσης για να είσαι Έτοιμος.

Το Τέχνασμα είναι χαμηλού Επιπέδου και μοιάζει με την Κομπίνα. Το Στρατήγημα είναι υψηλού Επιπέδου και είναι αξιοθαύμαστο.

Εάν καταφέρνετε να Ξεπεράσετε Δυσκολίες που περιέχουν Μη Αναστρέψιμα στοιχεία, τότε είστε όντως σε άλλο Επίπεδο. Εάν έχουν Αναστρέψιμα στοιχεία, τότε θα το βρείτε μετά από πολλές Προσπάθειες.

Το πιο Αδιανόητο του Αδιανόητου είναι ότι είναι Εφικτό.

Αυτός που βρίσκει τη Λύση από Τύχη, Χαίρεται λιγότερο από εκείνον που Προετοιμάστηκε. Όταν δεν έχετε κάνει Προετοιμασία, δεν είστε σε Ετοιμότητα. Άρα, βρίσκεστε σε Αναμονή. Όταν είστε σε Αναμονή, επειδή δεν έχετε κάνει Προετοιμασία, όταν σας έρχεται το Γεγονός το χάνετε.

Το γέμισμα της ζωής γίνεται μόνο βοηθώντας τους Άλλους. Όμως, η Βοήθεια χωρίς Σκέψη δεν είναι αναγκαστικά Βοήθεια.

Ο Εντοπισμός της Δυσκολίας είναι μία Δυσκολία. Εάν Εντοπιζόταν Εύκολα, δεν θα είχαμε την Έννοια της Διάγνωσης.

Υπάρχει Δυσκολία στο πώς να Εντοπίσουμε τη Βοήθεια πριν ζητηθεί. Είναι Αποτυχία να λες στον φίλο σου αν θέλει Βοήθεια να σου το πεί. Επιτυχία είναι να το νιώσεις από πριν και να τον βοηθάς πριν να σου το ζητήσει.

Ο Grothendieck Γενίκευε 4 φορές ένα Πρόβλημα κι ύστερα έβλεπε ποιες Δομές άντεχαν τη Γενίκευση και τις χρησιμοποιούσε για να Λύσει το Πρόβλημα. Εάν δεν το έκανε, δεν ήξερε ποια να Επιλέξει.

Για να Λύσουμε ένα Πρόβλημα παράγουμε ένα μεγαλύτερο. Η μεγιστοποίηση ενός Προβλήματος είναι σημαντική Τεχνολογία Επίλυσης.

Σκεφτόμαστε με δύο τρόπους: Και από πάνω (Υπερδομή, Τηλεσκόπιο), και από κάτω (Υποδομή, Μικροσκόπιο).

Ενσωματώνουμε τη Δυσκολία στην Πορεία.

Το Παράδοξο είναι ότι για να φτάσουμε στη Λύση πρέπει να Απομακρυνθούμε από αυτήν. Το Παράδοξο μας δίνει τη Λύση.

Το Εργαλείο γεννιέται από την Επιλογή της Δυσκολίας. Παράγετε Έργο ως Εργαλείο, κάτι Χρηστικό για να πετύχετε τον Στόχο.

Ο Στόχος είναι Μεταστρατηγική Οντότητα.

Όταν Αποφεύγουμε τη Δυσκολία, συνεχίζουμε τη ζωή μας χωρίς να έχουμε Λύσει το Πρόβλημα, αλλά δεν έχει επιπτώσεις επάνω μας. Όμως, μπορεί να επανεμφανιστεί. Μπορούμε να Αποφύγουμε κάποια Επείγοντα Προβλήματα.

Όταν Απενεργοποιούμε τη Δυσκολία, Βοηθάμε πραγματικά γιατί δεν υπάρχει πια Πρόβλημα. Μπορούμε να Απενεργοποιήσουμε τα Ορθολογικά, Εφικτά, Προσβάσιμα Προβλήματα. Η Απενεργοποίηση αφήνει Ίχνος.

Η Νοσταλγία και η Ανάμνηση είναι η αρχή του Σβησίματος της Μνήμης.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=NvEJ3uSm6NM

Συμφέρει να Κυνηγάμε τις Δυσκολίες για να μην μας βρίσκουν αυτές.

Πολλές φορές η Διατήρηση μιας Δυσκολίας είναι και η Επίλυσή της.

1. Η Νοημοσύνη Εντοπίζει τη Δυσκολία, 2. Η Φαντασία Εμπνέεται από τη Δυσκολία, 3. Η Σκέψη Προσπαθεί να τη Λύσει, 4. Η Συνείδηση Προσπαθεί να Καταλάβει τι κάνει η Σκέψη.

Αξιοποιούμε αυτά που έχουμε. Η Δυσκολία είναι Αρχή, όχι Τέλος. Την μετατρέπουμε σε Πρόκληση που είναι η αρχή της Δημιουργικότητας.

Στις πιο Δύσκολες Δυσκολίες χρησιμοποιούμε Στρατηγική.

Πρέπει να υπάρχει Αποδοχή και Αξιολόγηση της Δυσκολίας (Σημαντική, Ασήμαντη, Τεχνική, Κοινωνική, Υπερβατική).

Με Ελεγχόμενες, όχι πολύ υψηλές Δυσκολίες, Εξελισσόμαστε.

Αξιοποιούμε τις Δυσκολίες, δεν τις Αντιμετωπίζουμε.

Αν δεν έχετε Δυσκολίες, θα τις Παράγετε.

Η Δυσκολία είναι Δύσκολη όταν έχει Μη Αναστρέψιμη Κίνηση ως Χαρακτηριστικό. Είναι Εύκολη όταν ακόμη και Λάθος να κάνουμε Διορθώνεται. Και θέλει Προσοχή όταν είναι Πολυτέλεια γιατί οδηγεί στη Βλακεία/Σπατάλη.

Η Δυσκολία είναι Υποκειμενική όταν είναι μόνο δική μου κι έχει μικρή Διάρκεια. Την Αντικειμενική την βλέπει και ο Άλλος κι έχει μεγαλύτερη Διάρκεια λόγω Επιλογής διαφορετικών Υλικών.

Κάποια Προβλήματα θεωρούμε ότι είναι των Άλλων επειδή δεν έχουμε τη Νοημοσύνη να δούμε ότι μας αγγίζουν άμεσα.

Η Δυσκολία είναι σε 1ο βαθμό Ανέφικτη. Σε 2ο βαθμό Εφικτή. Σε 3ο βαθμό είναι η Δυσκολία που έχουν οι Άλλοι.

Το Πρόβλημα έχει τη Λύση ενσωματωμένη στην Εκφώνησή του. Αν δεν την είχε δεν θα ήταν Πρόβλημα.

Ένα μη Επιλύσιμο Πρόβλημα δεν είναι πια Πρόβλημα.

Είναι λίγοι αυτοί που μπορούν να κάνουν Αντιγραφή. Αυτοί που κάνουν από την αρχή Λάθος δεν Δημιουργούν. Εκφυλίζουν.

Η Ανθρωπότητα είναι της Ουσίας. Η Κοινωνία είναι της Απόδοσης.

Δεν Χρωστάτε τίποτα σε κανέναν. Στην Πατρίδα μόνο χρωστάτε να είστε Ελεύθεροι.

Ο Μαθητής αναζητά τον Δάσκαλο. Ο Δάσκαλος Επιλέγει τον Μαθητή και αυτή η πορεία μπορεί να ανεβάσει και τους δύο. Δεν Επιλέγει εξαρχής από το Μάθημα, αλλά από τους Ανθρώπους.

Οι Δάσκαλοι δεν θα σας υποδείξουν έναν Στόχο. Θα σας Βοηθήσουν μέσω Μαιευτικής με τους Στόχους που έχετε εσείς. Θα σας Βοηθήσουν να Εντοπίσετε τα Εμπόδια.

Δεν υπάρχουν Καλύτερα Χρόνια. Υπάρχουν μόνο τα Καλά Χρόνια. Τα Καλά τα Επιλέγουμε. Θα είναι σε οποιαδήποτε Ηλικία.

Μην κάνετε τίποτα για να ευχαριστήσετε τους Γονείς σας. Οι Γονείς είναι της Μεταχαράς. Αν δεν χαίρεται το Παιδί, δεν μπορούν να Χαρούν εντελώς. Θα χαρούν λιγάκι γιατί τους κάνατε το χατίρι κι ύστερα θα σας βλέπουν δυστυχισμένα και θα λένε: "Τι ήθελα και το 'πα"!

Οι Γονείς είναι πάντα πίσω από τα Παιδιά. Έχει μεγάλη σημασία να ξέρουν ότι έχουν ανθρώπους πίσω τους, όποια κι αν είναι η πορεία τους.

Στις μακροχρόνιες Σχέσεις (Σπουδές, Σχέσεις, Συνεργασίες) κοιτάτε τα Ελαττώματα, κι αν τα αντέχετε προχωράτε. Τα Πλεονεκτήματα θα εμφανιστούν αργότερα. Στις Σύντομες κοιτάτε τα Πλεονεκτήματα.

Έχει σημασία να ξέρετε ότι έχετε Απορρίψει πολλά για να βρίσκεστε εκεί που είστε.

Όταν Σεβαστούμε περισσότερο τον Εγκέφαλό μας θα δούμε τη Μοναδικότητα της Σκέψης μας παρόλο που υπάρχει η Πολλαπλότητα των Γλωσσών.

Στις Συντακτικές Δομές είναι πιο Εύκολο να μαθαίνουμε από τις Ρίζες παρά από τα Φύλλα. Τα Φύλλα είναι η Γλώσσα. Τα Θεμέλια δεν είναι καθόλου Οργανωμένα όπως νομίζουμε στις Γλώσσες.

Η Σκέψη είναι ο Πυρήνας της Γλώσσας και η Γλώσσα είναι ο σκελετός του μαλακού.

Οι Ιδιωματισμοί ενός λαού είναι πιο κοντά στη Σκέψη του.

Τα Θεμέλια της Γλώσσας δεν είναι Γλωσσικά. Είναι Πολιτισμικά. Η Γλώσσα είναι το Ενδιάμεσο και το Αποκορύφωμά της είναι η Σκέψη.

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο χώρο των Λέξεων και στο χώρο της Σκέψης.

Ο Εγκέφαλός μας δεν λειτουργεί Συμμετρικά και το αφαιρετικό κομμάτι του δεν ασχολείται με τη Γλώσσα.

Συχνά κάνουμε το Λάθος να θεωρούμε ότι Συνεννοούμαστε ενώ στην πραγματικότητα εκπέμπουμε έναν Θόρυβο στον οποίο συντονίζεται ο άλλος.

Εξετάζουμε τους Ανθρώπους και όταν κάνουν Άχρηστα πράγματα.

Τα Μαθηματικά είναι Τέχνη. Η βάση τους είναι Λογική.

Η Μίμηση είναι το πρώτο στάδιο του Θαυμασμού. Το επόμενο είναι η Διάδοση του Έργου.

Η θνησιμότητα σου επιτρέπει να δεις την αξία του θανάτου για τη ζωή έτσι βλέπεις ένα στοιχείο κρισιμότητας αλλά ταυτόχρονα και κομψότητας αφού ανήκει στον πυρήνα της ζωής.

Η πίστη χτίζεται από πάνω ενώ η θρησκεία από κάτω κι επειδή ως ενδιάμεσο υπάρχει η παράδοση βλέπεις ότι η έλλειψη κατανόησης δεν την ξεπερνά ενώ η επινόηση την αξιοποιεί για να ξεπεράσει τα όρια.

Η Ορθογραφία είναι η Εκφυλισμένη Ετυμολογία.

Το Λογοπαίγνιο είναι η Αξιοποίηση ενός Ελαττώματος, διότι λέμε ένα πράγμα και υποννοούμε δύο.

Πρώτα η Σκέψη και μετά η Γλώσσα.

Η Κατανόηση του Λεξιλογίου και της Γραμματικής δεν είναι η Κατανόηση της Γλώσσας. Αν οι Γλώσσες ήταν μόνο αυτό, θα λεγόταν Πληροφορίες.

Όταν Καταλάβεις ότι είναι Μόνος αλλά Ουσιαστικός, μία μονόχρωμη Ψηφίδα στο Ψηφιδωτό της Ανθρωπότητας, θα Επινοήσεις τρόπους για να Βοηθήσεις. Θα έχεις έρθει στη Θέση του Πρώτου Ανθρώπου.

Η Αθωότητα οδηγεί στην Απλοϊκότητα και μετά στην Θυματοποίηση.

Δεν χρειάζεται να είμαστε στο ίδιο Επίπεδο για να Συνεργαστούμε.

Η Αλήθεια οδηγεί στην Ομορφιά. Η Ομορφιά οδηγεί στην Ψευτιά.

Το Έργο Δημιουργεί το Όν κι όχι το Όν το Έργο.

Τα Εργαλέια της Έξυπνης Παιδείας κάνουν τον τρόπο Διαχείρισης του Προβλήματος πιο σύντομο και πιο Έντονο.

Μαθαίνουμε κάτι ως το Σημείο που μας είναι πια Φυσιολογικό κι ύστερα πάμε στο επόμενο.

Ό,τι Μαθαίνουμε Δύσκολα, το Ξεχνάμε Δύσκολα.

Η Προετοιμασία για την Πράξη μας Βοηθά να κάνουμε την Πράξη.

Μόνο ο Έρωτας Προσπαθεί συνεχώς διότι η Αγάπη απλώς παράγει Έργο για τους άλλους χωρίς ποτέ να υπολογίζει το Κόστος γιατί είναι πάντα γνήσια Προσφορά και Δώρο που δεν περιμένει Αντίδωρο.

Με βάση το Brainstorming κάθε άτομο που συμμετέχει σε μία Ομάδα έρευνας δεν προσπαθεί να αναδείξει τον εαυτό του (μια στάση που οδηγεί αποκλειστικά και μόνο στον ανταγωνισμό), αλλά προσπαθεί Δυναμικά να προσφέρει στους άλλους ένα Πλαίσιο Αξιοποίησης των Ικανοτήτων του. Έτσι, η Συμπεριφορά της Ομάδας δεν είναι ατομική, μα Ολική. Όλοι ψάχνουν την ίδια Λύση χωρίς να προσπαθεί ο καθένας να τη βρει μόνος του.

Η Νοημοσύνη δεν προέρχεται υποχρεωτικά από μία Έξυπνη Οντότητα αλλά από μία Έξυπνη Συνεργασία Απλών Στοιχείων.

Ο τρόπος να Τιμήσουμε κάποιον δεν είναι μόνο να τον Θυμόμαστε, αλλά να Συνεχίσουμε το Έργο του.

Ο Απόστολος Παύλος δεν ήξερε αν θα επέστρεφε όταν έφευγε. Οπότε κάθε Κίνησή του ήταν Πράξη. Αν το κερί που κρατάτε στα χέρια σας έσβηνε με το παραμικρό, θα το κρατούσατε διαφορετικά. Το παραμικρό Λάθος είναι Μοιραίο.

Οι σημαντικές Μάχες που κερδίζεις είναι αυτές που δεν δίνεις γιατί έχεις σκεφτεί καλά τι θα κάνει ο Αντίπαλος.

Δεν έχει σημασία να Νικήσεις. Έχει σημασία ο Αντίπαλος να Σκέφτεται όπως θες εσύ.

Μόνο η Ουτοπία παράγει Πραγματικότητα.

Εταιρίες με Όραμα Επέζησαν γιατί τις επέτρεψε να κάνουν Πράξεις.

Η Πράξη είναι Εξωπραγματική γιατί Αλλάζει την Πραγματικότητα

Η Πραγματικότητα παράγει Παρελθόν

Μερικές φορές συμφέρει να έχεις έναν Στόχο Ουτοπικό γιατί κανένας δεν θα ασχοληθεί μαζί σου. Αν σκέφτεται ο Αντίπαλος ότι αυτό που θα κάνεις δεν γίνεται, τότε δεν θα ασχοληθεί μαζί σου.

Το πιο σημαντικό Χαρακτηριστικό του Δασκάλου είναι η Ανθεκτικότητα κι όχι το Βέλτιστο. Σε Βάθος Χρόνου το Βέλτιστο δεν είναι Ανθεκτικό, αλλά το Ανθεκτικό είναι Βέλτιστο.

Το πρώτο Πρόβλημα που έχουμε είναι ο Προσδιορισμός του Προβλήματος.

Δυστυχώς πολλοί θεωρούν ότι θα επιλύσουν το Πρόβλημα στο Πεδίο Μάχης. Τα Προβλήματα του Πεδίου Μάχης προέρχονται από το Πεδίο Δράσης, του Πεδίου Δράσης από το Πεδίο, και του Πεδίου από το Πλαίσιο.

Στη Στρατηγική Διαχείριση Κρίσης πρέπει να δούμε ποιά είναι η Θέση μας, το Πλαίσιο, το Πεδίο, το Πεδίο Δράσης και το Πεδίο Μάχης.

Δεν περιμένουμε την Κρίση για να μας δώσει το Στίγμα.

Αυτός που είναι Ουδέτερος ανάμεσα στο Θύμα και τον Θύτη, είναι πάντοτε υπέρ του Θύτη.

Όταν δεν είστε σε Κρίση, έχετε Απόμακρη άποψη ή έχετε την τάση να θεωρείτε ότι είστε Διαιτητής. Κάνετε Zoom out ενώ δεν ξέρετε ότι είστε κι εσείς μέσα. Είναι Σπάνιοι οι Δάσκαλοι που κάνουν Αυτοδιάγνωση.

Είμαστε Διαχειριστές ενός Προβλήματος που Υπάρχει ή είμαστε Παίκτες; Συνήθως προτιμούμε να πούμε το πρώτο ενώ είμαστε στο δεύτερο. Όταν είμαστε στο δεύτερο, συνεχώς Αυτοσχεδιάζουμε, ενώ στο πρώτο Σκηνοθετούμε.

Οι Κλίκες που παράγουν Ψυχολογικό Πόλεμο δεν εντοπίζονται εύκολα και συνδυάζονται με το Bullying του Δασκάλου.

Στη Θεωρία Γραφημάτων Κλίκες είναι οι άνθρωποι που έχουν την ίδια Συμπεριφορά μεταξύ τους σε όλα τα Σημεία. Αν μία Κλίκα έχει κυρίαρχο ρόλο σε μία Τάξη, κανονίζει αν η Τάξη θα πάει καλά ή όχι.

Η Σχέση Εξάρτησης είναι Σχέση. Το Παιδί μπορεί να προκαλέσει την Εξάρτηση για να λέει ότι έχει Σχέση.

Μπορεί ένα παιδί που έχει υποστεί Bullying να μην το γνωρίζει και να νομίζει ότι είναι φίλοι του αυτοί που το κοροιδεύουν (αποκάλυψη). Αν γνωρίζει ότι το κοροιδεύουν είναι ήδη στο πλαίσιο της Ηθοποιίας γιατί μπορεί να σκέφτεται ότι μέσω του Bullying θα Ανήκει σε μία ομάδα (σκηνοθεσία και υποκριτική). Αυτό που θεωρεί καλές σχέσεις στην Πραγματικότητα είναι σχέσεις που το Καταπατούν.

Στη Στρατηγική βλέπουμε ότι εάν έχουμε μία αίθουσα Διδασκαλίας όπου δεν υπάρχει Πρόβλημα, είναι προβληματική η αίθουσα.

Το Απλό δεν είναι Απλοϊκό. Είναι Πολύπλοκο, κι αν δεν το λειτουργήσουμε σωστά γίνεται Περίπλοκο.

Ένα Πρόβλημα που φαίνεται Σημειακό το περνάμε σε δύο Διαστάσεις. Ύστερα βάζουμε χρώμα και το περνάμε στις τρεις και τότε αρχίζουμε να βλέπουμε μερικά σχήματα. Δημιουργούμε μία Γεωμετρία Γεγονότος. Και θέλουμε αυτή η Οικογένεια που θα βρούμε όχι μόνο να μιλάει γι' αυτό, αλλά να μιλάει και για πριν και για μετά. Δεν ψάχνουμε για Τέχνασμα, αλλά για Στρατήγημα. Το Τέχνασμα είναι για μικρή Διάρκεια ενώ το Στρατήγημα για μεγάλη. Πρέπει δηλαδή να φτιάξουμε με Τεχνητό τρόπο και όσο λιγότερο Αυτοσχεδιασμό γίνεται κάτι που Ζεί Φυσικά γιατί και η Φύση αυτό έκανε.

Πλαστικότητα Εγκεφάλου έχουμε γιατί άμα χτυπηθεί σε μία ζώνη, οι άλλες ζώνες κάνουν τη δουλειά της.

Όταν θέλουμε και τα δύο μαζί, ο Συνδετικός Κρίκος της Κομψότητας με την Ανθεκτικότητα είναι η Πλαστικότητα, γιατί είναι και Ανθεκτική και Κομψή. Το κάνουμε Τεχνητά για να βρούμε το Φυσικό. Εφόσον το βρούμε, κοιτάζουμε πως μπορούμε από αυτό να παράγουμε Λύση, αλλά ταυτόχρονα και άλλες Θεωρίες. Αυτό το Εργαλείο μας κρατά Ζωντανούς παρόλο που μπορεί να βιώνουμε πολλές Ήττες. Παράγει τεράστια Χαρά που Διαρκεί.

Ο συνδυασμός του Ανθεκτικού με το Κομψό είναι Δύσκολος εφόσον είναι σχεδόν Οξύμωρος. Γιατί το Κομψό είναι φτιαγμένο για να είναι Κρίσιμο, αφού από εκεί και κάτω δεν είναι πια Κομψό.

Το Κομψό μπορεί να Γενικεύσει πολλές περιπτώσεις ενώ παραμένει το ίδιο και δίνει μία Στρατηγική που μας λέει πως να βρούμε την επόμενη.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=3j7rqxfBBBE&t=155s

Τα Όρια του Συνόλου Mandelbrot είναι τόσο Πυκνά που αν τα δείτε με απλό υπολογιστή δεν φτάνετε στα Όρια από μέσα (γιατί είναι πολύ μικρό) και δεν φτάνετε στα όρια απέξω (γιατί είναι πολύ χοντρό). Είναι τόσο σπασμένο που έχει Πάχος παρόλο που είναι μία Γραμμή πάνω σε μία Επιφάνεια. Δηλαδή έχει Μορφοκλασματική διάσταση 2.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=3j7rqxfBBBE&t=155s

Το Σύνολο Mandelbrot στο Μιγαδικό επίπεδο είναι το Ανάλογο της ευθείας στο Ευκλείδιο. Δηλαδή είναι τόσο Θεμελιακό γιατί δεν μπορείτε να κάνετε Γεωμετρία χωρίς Ευθεία. Το Σύνολο Mandelbrot έχει αποδειχθεί πια ότι έχει Συνεκτικότητα. Εκτός του όλα τα άλλα είναι Σκόνη. Εάν κάνετε zoom και βλέπετε Σκόνη, είστε εκτός.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=3j7rqxfBBBE&t=155s

Για να παράγουμε ένα Σύνολο Mandelbrot παίρνουμε ένα σημείο σε επιφάνεια Μιγαδικού επιπέδου. Και κάθε φορά υπολογίζουμε το τετράγωνο του Σημείου συν το Σημείο. Εάν το τετράγωνο του σημείου Αποκλίνει, είμαστε εκτός συνόλου. Εάν δεν αποκλίνει, το κρατάμε. Με τα Fractals μπορούμε να μοντελοποιήσουμε διάφορα πράγματα. Είναι Δομές που κολλά πολύ με τη Φύση.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=3j7rqxfBBBE&t=155s

Μια Τεχνική είναι να Βουτάμε το Πρόβλημά μας σε άλλο χώρο κι Εξετάζουμε πώς Ζει εκεί. Το Πρόβλημα είναι να βρούμε κάτι που να Ζει σε πιο μεγάλο Υπόβαθρο.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=3j7rqxfBBBE&t=155s

Η Τεχνική της Γενίκευσης καθιερώθηκε από τον Grothendieck. Παίρνετε ένα Πρόβλημα, το Γενικεύετε και κοιτάζετε ποιά Δομή που Υπάρχει κάτω Ζει και πάνω. Το ξαναγενικεύετε, σαν ανάποδη γαμήλια τούρτα, και κοιταζετε αν υπάρχει κάτι στο πιο Γενικευμένο στρώμα που να έχει σχέση με το κερασάκι. Κι ο Grothendieck λέει: Αν υπάρχει κάτι, χρησιμοποίησε το (εκεί που δείχνει το βέλος στο σχήμα 1) για να αποδείξεις το (εκεί που δείχνει το βέλος στο σχήμα 2). Όλα όσα σου έφυγαν επειδή δεν άντεξαν τη Γενίκευση, δεν θα σου είναι Χρήσιμα. Είναι σαν να φτιάχνουμε σιγά σιγά ένα Πολυεργαλείο.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=3j7rqxfBBBE&t=155s

Μπορεί η Τελεολογία μιας θεωρίας να μην είναι η Δημιουργία αλλά η Παύση από κάτι που νομίζαμε ότι Υπάρχει. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την Κομψότητα ως Λάξευμα. Δηλαδή, Λαξεύετε την Ομορφιά μέσω Κομψότητας. Κι ενώ Λαξεύετε λέτε: "Η αρχική Ομορφιά είναι Κενή".

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=3j7rqxfBBBE&t=155s

Πολλές φορές, αντί να Απορρίψετε κάτι, μπορείτε να το Κατασκευάσετε εποικοδομητικά και να Αποδείξετε ότι επειδή έχει τόσες πολλές Ιδιότητες δεν μπορεί να Υπάρχει. Είναι Εξωπραγματικό. Όχι Φανταστικό, γιατί το Φανταστικό μπορεί στο τέλος να καταλήξει κάπου.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=3j7rqxfBBBE&t=155s

Με το που βγάλετε κάτι από το Όμορφο και δεν είναι πια Όμορφο, βλέπετε ότι αμέσως πρωτύτερα βρισκόσασταν στην Κομψότητα. Η κομψότητα είναι η Κρίσιμη Ομορφιά.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=3j7rqxfBBBE&t=153s

Το Πρόβλημα με τον Ελκυστή είναι ότι δεν μπορεί να μας αγγίξει κάτι που δεν Γνωρίζουμε. Όταν το βλέπουμε, τότε μπορεί και να μας αγγίξει, αλλά πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=3j7rqxfBBBE&t=153s

Ο Πόνος είναι σημαντικός όταν αποτελεί το Πρώτο Βήμα μιας Ουσιαστικής Προσπάθειας.

Η καλύτερη δυνατή προοδευτική Ιδέα περιέχει μία δόση Πρόκλησης για να νιώθουμε ότι Πρωτοτυπούμε και παράλληλα Προσελκύει τόσους υποστηρικτές ώστε να μην αποτελέσει μοναχική Εξαίρεση.

Οι Μεγάλοι Άνθρωποι είναι μικρά Παιδιά όταν δεν ξέρουν.

Μαθαίνουμε στο Παιδί να κάνει κάτι που μπορεί να το Διορθώσει, κι αν δεν Διορθώνεται να το Αποφεύγει.

Το να Κάνεις κάτι είναι πιο Εύκολο απ'το να το Καταλαβαίνεις.

Πριν παίξεις, σκέψου. Κι όταν σκεφτείς, παίξε.

Η Ελεγχόμενη Δοκιμασία είναι πιο σημαντική από την Απαγόρευση.

Ο Έξυπνος διαχειρίζεται το Άγνωστο. Ο Παντογνώστης διαχειρίζεται το Γνωστό.

Η Ιδιομορφία δεν είναι Ομαλή σε Τοπικό Επίπεδο. Η Ανωμαλία δεν είναι Ομαλή σε Ολικό.

Δεν Μεταφέρουμε μία Γνώση μόνη της, αλλά μέσα σε ένα πακέτο. Αυτό το πακέτο είναι η Εξήγηση και είναι η Συνέχεια.

Η Παράδοση χωρίς Κατανόηση γίνεται Θρησκεία. Η Παράδοση με Κατανόηση γίνεται Πίστη.

Είναι συχνό να κάνεις κάτι που Δρα και Σπάνιο να κάνεις κάτι που Σκέφτεται.

Μιμούμενοι τον Θεό δημιουργούμε τον Άνθρωπο.

Ένα αντικείμενο Πεθαίνει όταν χάνεται η Ματιά που πέφτει πάνω του.

Γινόμαστε Άνθρωποι όταν κάνουμε Υπερβάσεις μέσω της Ουτοπίας.

Η αρχική Εγκεφαλική προσωπική Απεικόνιση γίνεται σιγά σιγά κτήμα όλων όταν υπάρχει Αποδοχή.

Η Τέχνη αρχίζει με μία Εγκεφαλική Απεικόνιση. Δεν απεικονίζω αυτό που κοιτάζω, αλλά αυτό που Βλέπω. Βλέπω μόνο ό,τι Καταλαβαίνω.

Η Τέχνη είναι Συλλογική, όχι ατομική προσέγγιση.

Η Χαρά είναι ο Βασικός Πυρήνας της Ολοκλήρωσης.

Η Πραγματικότητα δεν είναι Δεδομένη. Διαμορφώνεται από το Έργο που Παράγεται από την Ενέργεια.

Μελετούμε όσα είναι Προσβάσιμα και Προσιτά σε μας, αλλά όχι Εύκολα.

Το Πρόβλημα των Ειδικών είναι ότι πρέπει να έχουν Εξήγηση για όλα, ενώ οι Καλλιτέχνες δεν έχουν εξήγηση για τίποτα.

Πολλά Προβλήματα προέρχονται από τα Υλικά που χρησιμοποιούμε. Τόσο απλά.

Μόνο η Άπειρη Παραγωγή δικαιολογεί την Ύπαρξη.

Όταν Παράγεις συνεχώς, δεν σε πειράζει η Γενναιοδωρία.

Ο Χρόνος είναι Διακλαδικός, όχι μόνο Γραμμικός.

Ο Στρατηγιστής παράγει Ιστορία.

Το Ενδεικτικό είναι Ενοχλητικό γιατί είναι η Μνήμη μας. Το ξέρουμε, μας Ενοχλεί και πρέπει να μας Ενοχλεί.

Η Διδασκαλία ασχολείται με τη Δυσκολία και μέσω της Μαιευτικής τη μετατρέπει σε κάτι το Φυσιολογικό.

Στη Διδασκαλία όταν Απλοποιούμε εντελώς, ο μαθητής καταλαβαίνει μόνο την Απλοποίηση που γίνεται Εκφυλισμός και δεν έχει πια Νόημα.

Στη Διδασκαλία πρέπει να υπάρχουν Κομβικά Σημεία γιατί αλλιώς θα είναι τόσο μεγάλη η Διακλάδωση που θα χαθεί στην Επιφάνεια και δεν θα πηγαίνει ποτέ Βαθιά.

Στη Διδασκαλία πριν καν γίνει η Ερώτηση πρέπει να έχουμε τις Απαντήσεις από Μεταερωτήματα που προκαλούν την Ερώτηση και θα δώσουν την Απάντηση που ήταν ήδη εδώ.

Η Μεταγνώση έρχεται πριν τη Γνώση

Το Νοητικό Σχήμα μπορεί να αποτελεί τον Πυρήνα μιας Κατηγορίας Προβλημάτων, πράγμα που του δίνει Παγκοσμιότητα, κι αν μιλάμε για Σκληρό Πυρήνα, επανερχόμαστε στην έννοια της Κομψότητας των Leibniz και Chaitin.

Στην περίπτωση που τα Νοητικά Σχήματα Οργανώνονται μεταξύ τους και Δημιουργουν Λειτουργικά ένα Ειδικό Γράφημα, όπως πχ ένα Poset, δεν είναι αναγκαίο να εξετάσουμε όλα τα σημεία διότι μπορεί να υπάρχουν ειδικές ιδιότητες του γραφήματος που μας επιτρέπουν να Συμπιέσουμε ακόμη περισσότερο την όλη Πληροφορία του Συστήματος κι έτσι να Κωδικοποιήσουμε όλο το Σύστημα ενός μοναδικού Νοητικού Σχήματος που αποτελεί τη Στρατηγική Οντότητα της Μεθοδολογίας.

Ένας Θεωρητικός και Κομψός τρόπος να κατανοήσουμε τα Νοητικά Σχήματα είναι η χρήση της Τοπολογίας και της Θεωρίας Γραφημάτων διότι ως Μαθηματικές Οντότητες και ειδικά ως Εργαλεία δεν ασχολούνται με τις Τοπικές Λεπτομέρειες παρά μόνο όταν αποτελούν Ιδιομορφίες ή Ανωμαλίες. Έτσι, δεν επιβαρύνονται από Απλοϊκές Πληροφορίες.

Στον Γνωστικό Τομέα το μόνο που είναι πράγματι ουσιαστικό είναι τα Νοητικά Σχήματα γιατί διατηρούν μέσα τους μόνο την Ουσία των πραγμάτων.

Η Αναγνώριση του Νοητικού Σχήματος μπορεί να είναι Πολυπλοκότερη από την Επίλυση του Προβλήματος διότι μπορεί να ελέγχει διάφορες Τακτικές μέσα στο Στρατηγικό του Πλαίσιο.

Με τη γνώση των θεωριών Πολυπλοκότητας η Τοπική Δράση μπορεί να φέρει Ολική Αλλαγή διότι τα Γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στα Σημεία Διακλάδωσης εξαρτώνται από τις Διακυμάνσεις.

Οι επιπτώσεις της Τοπικής Δράσης μπορεί να είναι σημαντικές αν ο χώρος εμπεριέχει Κριτικά Σημεία. Συνεπώς, το Πρόβλημα της Τοπικής Δράσης δεν είναι πια η σημασία, αλλά η αξία της.

Η Παγκοσμιοποίηση εμπεριέχει στοιχεία Κανονικοποίησης.

Το να Σκέφτεσαι και να Συνομιλείς δεν αρκεί όταν είσαι σε Πεδίο Μάχης. Πρέπει να Διεκδικείς.

Όταν το Πεδίο Μάχης είναι μέρος της Στρατηγικής, βοηθά στη Δυναμική της.

Ο Πλεονασμός Αντέχει περισσότερο γιατί προέρχεται από την ύπαρξη μίας δομικής αντιστοιχίας που εξασφαλίζει την άμεση Πρόσβαση στην Πληροφορία με ένα από τα δύο σύνολα. Ενώ η επανάληψη δεν μπορεί παρά να είναι Τοπική, ο Πλεονασμός είναι Ολικός.

Ο Πλεονασμός, αν και εντελώς άχρηστος στα Πληροφοριακά Συστήματα, είναι αποδεδειγμένα από τα ισχυρότερα Εργαλεία μέσα σε ένα Κριτικό Πεδίο.

Μια Στρατηγική που βασίζεται στην Έννοια ότι δεν πρέπει να υπάρχει Κόστος παράγει αδράνεια και ακόμα χειρότερα Αποτελέσματα εφόσον ο Αντίπαλος αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει Αντίσταση.

Για να σε Σώσει κάποιος πρέπει να Κινδυνέψεις

Για να είναι Δημιουργικός ο Χρόνος δεν μπορεί να είναι Συμμετρικός.

Ο Δάσκαλος δεν χρειάζεται να πεί όλες τις Γνώσεις του.

Κατανοούμε το Πρόβλημα Συμπιέζοντας την Πληροφορία που ελέγχεται από τα Νοητικά Σχήματα.

Ο Εγκέφαλος πρέπει να επικεντρώνεται στα Σταθερά Σημεία του Προβλήματος έτσι ώστε να Εντοπίσει τα Νοητικά Σχήματα που ελέγχουν το Βάθος της Δομής.

Όταν αφήνουμε τη Λεπτομέρεια γίνεται Πρόβλημα. Όταν τη χρησιμοποιούμε γίνεται Ένδειξη.

Έχετε ένα Πρόβλημα. Ποιά είναι τα Μικρά Σημεία που το Χαρακτηρίζουν και στα οποία δεν δίνετε καμία σημασία; Ποια από αυτά τα σημεία είναι Λεπτομέρειες και ποιά Ενδείξεις;

Όσο παλεύεις έχεις Προβλήματα

Το σπάνιο Χαρακτηρίζει το Πρόβλημα κι όχι τα Ποσοτικά Χαρακτηριστικά.

Η πιο Κλασική Προσέγγιση λέει ότι όταν έχουμε ένα Πρόβλημα, προσπαθούμε να λύσουμε τη Μεγάλη Ποσότητα. Αυτό είναι σχεδόν λυμένο, αλλά όχι λυμένο. Το σχεδόν θα φανεί στο Πρόβλημα.

Το αληθινό Πρόβλημα είναι να τους Πείσεις ότι γίνεται, γιατί αυτό είναι που το καταφέρνει.

Η Επίτευξη στόχων δεν σημειώνεται μόνο από τους Οπαδούς, μα περισσότερο από τους Αντιπάλους διότι αυτοί έχουν υποστεί το Βάρος το αρνητικό του θετικού.

Οι Γνώσεις είναι η πιο σκληρή Τομή των Συμβόλων η οποία θα αποτελεί τη Βάση της Έρευνάς μας, και όποια νέα στοιχεία πρέπει να εφαρμοστούν επάνω σε αυτή τη Βάση για να Αναδείξουν τις Διαχρονικές τους Δομές. Οι Γνώσεις πρέπει να συσχετίζονται Ισχυρά κι όχι να είναι ανεξάρτητες. Πρόκειται για Τοπικό Εμπλουτισμό μιας Ολικής Δομής που ενσωματώνει τη Σκληρή Τομή.

Το υπόβαθρο της Αποτελεσματικής Μεθοδολογίας πρέπει να είναι οι Γνώσεις για να εντοπίσουμε τον Πυρήνα.

Πάνω σε Βαθιές Γνώσεις χτίζεται η καινούρια Σκέψη που Δημιουργεί την Οντότητα.

Εφόσον δεν υπάρχει τρόπος να εξασφαλίσουμε την Πληρότητα ενός Μοντέλου Πρόβλεψης σε σχέση με τις αρχικές συνθήκες, η καλύτερη Στρατηγική είναι να αποφασίσουμε να ασχοληθούμε μόνο με τις παραμέτρους που μπορούμε να μελετήσουμε άμεσα. Ενσωματώνοντας αυτή την ιδέα στα αξιώματά του το Μοντέλο μας δημιουργεί μία Εξάρτηση που δεν είναι πια Μη Προβλέψιμη στο Έμμεσο επίπεδο. Εφόσον λειτουργούμε με τα δεδομένα που έχουμε κι όχι με αυτά που θα θέλαμε, αναγκαζόμαστε σε μεγαλύτερη Ευρηματικότητα και Δημιουργικότητα.

Μεθοδολογικά ένα πρόγραμμα Συμπίεσης της πληροφορίας μπορεί να φανεί Βαρύ, αλλά είναι το μόνο που επιτρέπει όχι μόνο της κατανόηση ενός συγκεκριμένου προβλήματος, αλλά και την Επινόηση της κατηγορίας μέσα στην οποία ζει και τη Θεωρία που το Οργανώνει Γνωστικά.

Η Μεθοδολογία Επίλυσης Αποθηκεύει την Ουσιαστική Πληροφορία.

Η Μεθοδολογία Επίλυσης ενός Προβλήματος είναι σημαντικότερη από τη Λύση γιατί περιέχει τα Νοητικά Σχήματα του Πυρήνα.

Όταν κάνετε Επανάληψη το σωστό δεν είναι αυτό: ο→ο→ο γιατί είναι απλός Πολλαπλασιασμός. Το σωστό είναι αυτό (σχήμα Αυτόματου). Όταν έχετε Επανάληψη με Αλλαγές Συνθηκών, δεν είναι Επανάληψη.

Η Επανάληψη και ο Πλεονασμός όχι μόνο δεν είναι ίδιες Έννοιες, αλλά η διαφορά τους είναι Λειτουργική και Δημιουργική μέσω του Πλαισίου Κανονικοποίησης η οποία αρχικά έχει μεγάλο Υπολογιστικό Κόστος. Όμως, αυτό το Κόστος θα επιτρέψει εκ των υστέρων Αποτελεσματικούς Υπολογισμούς όπου δεν θα υπάρχουν Ισομορφισμοί και ομάδες Αυτομορφισμών. Κάθε οντότητα είναι συγκεκριμένη μετά από μία Κανονικοποίηση διότι είναι ένα Κριτικό Σύστημα.

Η Επανάληψη Αντέχει στην εξωτερική Επίθεση ή σε ένα Λάθος υπολογισμού μόνο και μόνο εάν ανήκει σε ένα σύστημα Πλεονασμού.

Η Έλλειψη Επανάληψης μπορεί να είναι Δομικά καταστροφική.

Με την Επανάληψη γίνονται Ορατά τα Θεμέλια

Η Επανάληψη μπορεί να είναι και Πολυτοπική, χωρίς να είναι Ολική. Συνεπώς, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και Δικτυακά.

Η Επανάληψη δεν μπορεί παρά να είναι Τοπική

Οι Ελκυστές διαμορφώνουν ασταμάτητα το Πλαίσιο κι εκείνο Αλλάζει ριζικά με την παραμικρή Διαφοροποίηση των Αρχικών Συνθηκών

Άκόμα κι αν κάτι είναι Αντικειμενικά Ουδέτερο εκτός Πλαισίου, μπορεί να Λειτουργήσει καταλυτικά εντός

Ολική Συμπεριφορά έχουμε όταν όλοι ψάχνουν την ίδια Λύση χωρίς να Προσπαθούν μόνοι τους

Οι Λεπτομέρειες είναι πάντοτε σημαντικές και αποκτούν πολλαπλές Έννοιες με την πάροδο του Χρόνου

Όταν δεν ξέρουμε αν υπάρχει Πλαίσιο Συνεργασίας, αναγκαζόμαστε να εξετάσουμε τη Χειρότερη Περίπτωση για να έχουμε ενιαία Στρατηγική

Στρατηγική είναι ένα Σύμπλεγμα στοιχείων που Μιμείται την Γνωστική Συμπεριφορά μιας Πολύπλοκης Οντότητας

Αν και αρχικά είναι μόνο Ιδιομορφίες, οι Εξαιρέσεις μπορούν να μετατραπούν σε Ανωμαλίες, που είναι Ενδεικτικές μιας αγνοούμενης Συμπεριφοράς

Οι Ανωμαλίες και Ιδιομορφίες μιας προσέγγισης μπορεί να είναι Ενδεικτικές και για άλλες προσεγγίσεις

Ο προσανατολισμός προς την Καινοτομία επιτρέπει στον Άνθρωπο μία Ελευθερία εφόσον το Σύστημα δεν μπορεί να έχει μία συντηρητική εξέλιξη μέσα στην οποία θα γινόταν σταθερή η Δομή του.

Το Μεταπρόβλημα είναι ότι το Πρόβλημα δεν λύνεται με την Πρώτη. Χρειάζεται εντοπισμό Ιδιομορφιών ή Ανωμαλιών, Ανάδραση, Επίλυση.

Η Νοημοσύνη της Ομάδας είναι η Μεταστρατηγική που θα ορίσει ποιά θα είναι η Στρατηγική.

Το Ένστικτο είναι εναντίον της Νοημοσύνης

Η Νοημοσύνη δεν έχει αντίδραση. Έχει μόνο Ανάδραση, δηλαδή κάτι Αυτοαναφορικό (Σκέφτομαι κάτι και το κάνω)

Νοημοσύνη μη ικανή για Ανάδραση είναι Χαμηλή

Η δημιουργία μιας μη αντιστρέψιμης Δομής χαρακτηρίζει τις δυνατότητες που έχει η Φυσική μακράν της Ισορροπίας.

Εκτός Ισορροπίας ο Χρόνος είναι Δημιουργικός διότι σε αυτή την περίπτωση μπορεί να υπάρχει και Δομή και Οργάνωση, και με αυτόν τον τρόπο εμφανίζεται και η Πολυπλοκότητα και η Ποικιλομορφία. Αλλιώς θα ήταν Γραμμικά και Ομοιόμορφα.

Για να Ξεπεράσουμε τα Όριά μας πρέπει να τα Γνωρίσουμε.

Το Στατικό στοιχείο καταλήγει να είναι Τελικό επειδή χάνει τη Δυναμική του.

Η Άσκηση είναι πιο μικρή από το Πρόβλημα και πιο Προσιτή στα περισσότερα παιδιά.

Το Πρώτο Βήμα είναι το πιο Δύσκολο γιατί αφορά εμάς που δεν το Πιστεύουμε ότι γίνεται.

Όταν ξεκινάμε από το μηδέν, το Πρώτο Βήμα έχει άπειρη Ταχύτητα. Από το δεύτερο και μετά έχει Πεπερασμένη. 0 →∞ 1

Τα Στατιστικά μοντέλα δεν ισχύουν πάνω στην Ελευθερία.

Η Ζωή που γνωρίζουμε δεν ανήκει στην περιοχή της Ισορροπίας.

Η Θέληση είναι παντοδύναμη όταν υπάρχει κι εντελώς αδρανής όταν δεν υπάρχει.

Για σένα είναι απλώς ένα Βάρος, ενώ εγώ αν δεν το σηκώσω δεν είμαι τίποτα!

Πηγή

Όταν η Θέληση προέρχεται από τη Νοημοσύνη, προέρχεται από την Άγνοια. Η σωστή Θέληση προέρχεται από τη Σκέψη και είναι Τεχνητή.

Η Ελευθερία του ατόμου παραμένει μακράν της Ισορροπίας.

Οι Βαθμοί Ελευθερίας των Συστημάτων μακράν της Ισορροπίας επιτρέπουν και νέες δομές με την Αρχιτεκτονική τους και νέες Δημιουργίες με τον Επαναστατικό τους χαρακτήρα.

Το Ενδιάμεσο δίνει Όγκο. Είναι πέρα από την Ομάδα και κάτω από τη Μάζα.

Είναι Χάος γιατί είναι Άπειρο. Είναι fractals γιατί υπάρχει μία καθοδήγηση στο Άπειρο, μια Δομή.

Ο Γνωστικός Πυρήνας Αναδεικνύεται καλύτερα σε Τεχνητό πλαίσιο.

Πολλές θεωρίες Εξηγούν ορισμένα σημεία, αλλά σπάνια αντέχουν τις αναγκαίες Γενικεύσεις, γιατί δεν βασίζονται όλες επάνω στον Πυρήνα του Προβλήματος.

Η Τελειότητα φτάνει Βαθιά, αλλά όχι στο Τέρμα.

Εάν ένα Λάθος δεν είναι Συστηματικό, δεν είναι απαραίτητα Ενδεικτικό μιας δομής. Οι Παγίδες είναι πολλές όταν το Corpus είναι μικρό.

Το Εμπόδιο όταν το δεχτούμε ως Εμπόδιο μπορεί να μας βοηθήσει, ενώ η μη Συνειδητοποίηση προκαλεί το αίσθημα ότι η ίδια Μεθοδολογία μπορεί να βελτιωθεί, με συνέπεια να μπορεί να αλλάξει το ποιοτικό Αποτέλεσμα.

Κάνουμε Επιστήμη όταν χρησιμοποιούμε τη Λογική. Κάνουμε Τέχνη όταν αναγνωρίζουμε ότι κάτι έχει Νόημα μέσω της Διαίσθησης, παρόλο που δεν το Συνειδητοποιούμε.

Η χρήση της Γραμμικότητας και της Ισορροπίας δεν αποδεικνύουν το είδος της Φύσης, αλλά της Απλοποίησης που χρησιμοποιεί η Επιστήμη για να Εξετάσει αλλά και για να Λύσει Προβλήματα.

Η μεγάλη Ελευθερία επιφέρει ολική Λύση.

Εάν κάτι που θεωρούμε Αυτονόητο προκαλεί αντιδράσεις στον Αντίπαλο, είναι τελικά χρήσιμο.

Πρέπει Στρατηγικά να χρησιμοποιούμε και τα Αυτονόητα εάν με την ύπαρξή τους Ενοχλούν τον Αντίπαλο σε μία Διαπραγμάτευση.

Όσο μεγαλύτερη είναι η Αυτονομία των στοιχείων, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η Λειτουργικότητα του Συστήματος.

Η Τοπολογία είναι ο τομέας της Γεωμετρίας που κρατά μόνο τα Χαρακτηριστικά.

Ο πατέρας (Ιδιότητα) είναι άντρας (Χαρακτηριστικό). Βγάζοντας την Ιδιότητα δεν εκφυλίζεται η οντότητα, ενώ βγάζοντας το Χαρακτηριστικό εκφυλίζεται.